#Muzički april

– Piše: Vukašin Pođanin –

Johan Sebastijan Bah, njemački kompozitor koji je rođen 31. marta 1685. godine u Ajzenahu, a preminuo 28.jula 1750. godine u Lajpcigu se smatra jednim od najvećih i tehnički najpotpunijih kompozitora svih vremena i najkompletnijih u svom vremenu.

Rođen je u porodici muzičara, naime čak 30 njegovih srodnika je bilo muzički obrazovano i uključeno u stvaranju muzičkih djela, pa je imao na koga da se ugleda, ali je i on sam bio zainteresovan za muziku pa je učio da svira još u školskom dobu različite instrumente. Takođe imao i nastupe u horu i bio kantorski pomoćnik.

Nakon smrti njegovih roditelja, dalju brigu o njemu preuzima Johan Kristof Bah, njegov stariji brat koji se takođe bavio muzikom, i od njega je Johan Sebastijan Bah učio zanat i bio je prilično talentovan što mu je pomoglo da se probije još u adolescentskom dobu kao veliki talenat među svojim vršnjacima.

Već u tom pubertetskom dobu gdje se razvijao kao veoma mlad muzičar, za njega se moglo reći i znalo se da posjeduje apsolutni sluh za muziku, i da je bio talentovan za sviranje pojedinih instrumenata po kojima je bio prepoznatljiv u svijetu muzike.

Kao muzičar koji je bio poznati orguljaš, Johan Sebastijan Bah je veoma dobro zarađivao i vodio sasvim pristojan način života u odnosu na to da je došao iz siromašne porodice koju je napustio, a zatim se i oženio svoju rođaku Mariju Barbaru sa kojom je imao dva sina i ćerku.

Zapažen uspjeh je postigao kantatom 71 koju je komponovao u svrhu inauguracije gradskog vijeća i njegovom zaslugom su renovirane orgulje u crkvi Svetog Blazijusa.

Kada su se izvodile njegove kompozicije u crkvi, Bah je bio dirigent i to vrlo uspješan što mu je otvorilo vrata kod mnogih muzičara u tom dobu. Tada ga primjećuje i knez Leopold koji je pozvao Baha da nastupa kao orguljaš na njegovom dvoru u Ketenu, gdje je Bah veoma dobro zarađivao, imao razne privilegije i slobodu za stvaranje muzičkih kompozicija.

Bahu se izuzetno svidjeo ovakav način nastupanja pa je imao i povlastice kao nastupi sa puno putovaja širom zemlje i održavanje koncerata kao npr. Brandenburški koncert ali i sviranje u orkestru i nastupe sa horskom pratnjom.

1720. godine, Bahu umire supruga , pa sa njenom smrću nastaju i njegovi poslovni problemi i teškoće da bi se nedugo zatim oženio ćerkom dvorskog muzičara i sa njom imao šestoro djece.

Knez Leopold zatim postaje nezainteresovan za muziku u toku pruskog rata, svo finansiranje ide na vojne aktivnosti i Johan Sebastijan Bah nezadovoljan takvim položajem u društvu traži premještaj u Lajpcig gdje dobija mjesto kantora.

U Lajpcigu je bio izuzetno voljen među svim uzrastima, posebno među studentima koje su njegove kolege muzičari pokušali da okrenu protiv njega upravo iz toga razloga što su bili ljubomorni na Bahov status u društvu i njegov značajan uspjeh kao kantora u tom gradu.

Međutim Bah nastavlja da stvara i više nego što je mogao, pa je održavao misu u crkvi svake nedjelje, podučavao mlađe uzraste kao i svog sina koji je bio istaknuti orguljaš ali i ostale ljude učio religioznim stvarima. S obzirom na to da je Johan Sebastijan Bah bio izuzetno pobožan čovjek pa je tu svoju vrlinu veoma rado dijelio sa drugim ljudima, podučavajući ih i učeći vjerskim znanjima.

Posjećivao je razne koncerte, sakupljao razna teološka i bibliografska djela, a zatim u tridesetim godinama pravi djelo „Velika misa u ha-molu“ koja se i dan danas smatra jednim od najvećih djela ikada napravljenih.

Već naredne 1733. godine biva postavljen za dvorskog kompozitora od strane saksonskog kneza kojem se izuzetno dopalo kako je Bah izvodio određena muzička djela i Bah dobija novo zaposlenje.

1745. godine Bah osjeća da gubi čulo vida i predosjeća da će imati nekih zdravstvenih problema, ali tada i kralj Fridrih od Pruske poziva Baha na dvor kako bi mu sastavio na datu muzičku temu, određenu fugu, što Bah i radi i pravi „Muzičku žrtvu“ koju je Bah napravio na zadatu kraljevu temu.

Narednih godina Bah se osjećao veoma loše i imao zdravstvenih problema, tako da je na njegovom mjestu tražena zamjena na svim muzičkim mjestima i on umire 1750. godine ostavljajući iza sebe mnoga nezaboravna djela, vokalno instrumentalna kao što su: 220 kantata, „Misa u h-molu“, „Magnifikat“, „Pasija po Mateju“ i „Pasija po Jovanu“ i „Božićni oratorijum“.

Johan Sebastijan Bah je za svoja djela kao skraćenice koristio BWV što je označavalo njegova djela „Bach Werke Verzeichnis“, i tako se danas označavaju sva komponovana Bahova muzička djela kao što su:

• BWV 1—222 kantate
• BWV 225—248 velika horska djela
• BWV 250—524 horska djela i svjetovne pjesme
• BWV 525—748 djela za orgulje
• BWV 772—994 druga djela za instrumente sa klavijaturom
• BWV 995—1000 djela za lautu
• BWV 1001—1040 kamerna muzika
• BWV 1040—1071 orkestarska muzika
• BWV 1072—1126 kanoni i fuge.