– Autor: Krsto Giljen –

Predstava “Sobe” u režiji Mirka Radonjića. pod pokroviteljstvom dramskog studija “Prazan Prostor”, prikrada se svojom istrajnošću i mondenošću, fragmentarnom narativnom strukturom koja na čelu sa glumačkim umjećem okreće sam scenski performans ka ideji koncepta i postmodernističke drame.

Sa nesvakidašnjom uvertirom sprovođenja do same scene i mjesta zbivanja, u kojoj publika i okolišni dio stvarnosti imaju ključnu ulogu, predstava “Sobe” zapravo jeste svojevrsna oda Podgorici, ali i kritika nametljivog, osionog poretka koji baštini život među zidovima, tražeći opravdanje za sopstvenu izolovanost u režimu koji nas primorava na takve obrasce. Ispraćajući prelomne momente iz života tri protagonističke figure, Čode, Vorda i mladog Kolje, naslućujemo mnogo o subkulturalnoj ravni, ali i o njima samima kao odrazima iste. Sa nadrealnom živošću koja ne jenjava ni u jednom trenutku i vrtoglavim uzletima koji gledaoca ostavljaju u tananim izbočinama strepnje i neizvjesnosti i sa scenskim performansom koji podupire tematski segment, Mirko Radonjić uspjeva da stvori monumentalno djelo premetnuvši tragično u komično, dozvoljavajući glumcu kao objektu da transcendira i nadiđe pozorišnu stvarnost, ostavljajući prostor za improvizaciju, ne bi li razbuktao maštu i doveo gledaoca pred stanje totalne katastrofe.

“Soba” kao simbol izopštenosti, prisilne izolacije koja proizilazi iz tradicionalno usvojenih dogmi koje na svojevrsan način ranjavaju svakog od junaka, provejava kao krilatica i bazična podloga za eruptivni naboj samog koncepta koji se može nadograđivati i iznova i iznova stvarati, u čemu se ogleda sva univerzalnost ovog maestralnog projekta, koji se više od skoro godinu dana kontinuirano izvodi širom Crne Gore. Glumačka postava sačinjena od Pavla Prelevića, Slaviše Grubiše, Stevana Vukovića i Aleksandra Gavranića, svojim sposobnostima, uz konstantnu prisutnost i blagonaklonu okrenutost publici, doprinosi atmosferičnosti koja gledaoca postepeno sprovodi ka oslobođenju, dozvoljavajući mu da za trenutak pročeprka po rubovima sopstvene svijesti.

Primarno rađena po tekstu pjesnika i dramaturga Ilije Đurovića, predstava “Sobe” je tematski osebujna i razgranata, i baš kao takva predstavlja odličan materijal za fragmentarno rasparčavanje svih momenata koje vezuje u cjelinu. Ona je homoerotska, baš zbog toga što za osnov uzima ljubav između dva homoseksualca koji svoj odnos nevješto skrivaju od provincijskog mentaliteta koji ih guši i kroti u njima osjećaj bezilaznosti. Ona je društveno angažovana baš zbog toga što razbija odvajkada usađenu notu averzije prema određenim društvenim simptomatičnostima, otvarajući teme poput narkomanije, kriminala, silovanja… Ona je traumatična, baš zbog toga što ogoljenim pristupom, bez imalo uvijanja progovara o suženosti života i sudbini mladog čovjeka u svijetu koji diktira korektnost na svakom planu. Ona je oslobađajuća, baš zbog toga što nam pruža priliku da se kroz sudbine protagonista bolje pomirimo sa nama samima. Ona je vapaj zarobljenog čovjeka, čovjeka koji živi na pogrešnom mjestu, u pogrešnom vremenu, maštajući o nečem svjetlom što će iznenada sinuti i postaviti stvari na mjesto. Ona je ujedno i razvaljena brava, probijeno staklo, poziv na buđenje uspavanog čovjeka.

Sve u svemu, predstava “Sobe” zapravo je idealan primjer postojanja alternativnog, nezavisnog pozorišta u Crnoj Gori, koje svojim izvođenjima podupire opstajanje slobodarske misli, eksperimentalne forme, zadajući osjetan šamar društvenom ukusu. Posjetite dramski studio “Prazan Prostor” u Podgorici i zavirite u svijet samospoznaje, u svijet probijenih okvira, u svijet slobode. Izađite iz sobe!